سرطان پستان در آقایان
سرطان پستان ممکن است در مردان ایجاد شود. در مردان، در هر سنی، احتمال ایجاد سرطان پستان وجود دارد ولی معمولاً در سنین بین 60 و 70 سال تشخیص داده میشود. سرطان پستان در مردان کم‌تر از 1 درصد از همۀ موارد سرطان پستان را شامل میشود.( سرطان پستان در آقایان )
سرطان پستان در مردان، بیماری است که سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت پستان تشکیل می‌شوند.
انواعی از سرطان پستان در مردان شامل موارد زیر است:
- کارسینوم ارتشاحی مجاری شیری: سرطانی که به آن سوی سلول‌های لایه پوشاننده مجاری گسترش یافته است. اکثر مردان مبتلا به سرطان پستان، این نوع سرطان را دارند.
- کارسینوم درجا مجاری شیری: سلول‌های غیرعادی که در جدار مجرا یافت میشود؛ این نوع سرطان، سرطان داخل مجرا هم نامیده میشود.
- سرطان التهابی پستان: نوعی از سرطان سینه که در آن پستان‌ها قرمز و متورم به‌نظر می‌رسند و گرمی احساس میشود.
- بیماری پاژه نوک پستان: توموری که از مجاری نزدیک نوک پستان تا سطح نوک پستان رشد کرده است.
کارسینوم لوبولار درجا (سلول‌های غیرعادی موجود در یکی از لوب‌ها یا بخش‌های پستان)، که گاهی در زنان ایجاد میشود، در مردان دیده نشده است.
عوامل خطر(ریسک فاکتورها)
هر چیزی که خطر ابتلا به یک بیماری را افزایش دهد، عامل خطرزا نامیده میشود. داشتن عوامل خطرزا به این معنی نیست که شما مبتلا به سرطان خواهید شد و نداشتن عوامل خطرزا به معنی مبتلا نشدن به سرطان نیست. آنها که فکر می‌کنند در معرض خطر هستند، باید با پزشک خود مشورت کنند. بعضی از این ریسک فاکتورها عبارتند از:
- قرار گرفتن در معرض پرتو (تشعشع)
- ابتلا به یک بیماری که با مقادیر بالای استروژن در بدن مربوط است، مثل سیروز کبدی یا سندرم کلاین فلتر (یک اختلال ژنتیک)
- داشتن چندین خویشاوند زن مبتلا به سرطان پستان، به‌خصوص خویشاوندانی که در ژن BRCA-2 آنها تغییری وجود دارد.
تشخیص
در سرطان پستان مردان، ممکن است توده‌ها و سایر علائم ایجاد شوند. سایر وضعیت‌ها نیز مي‌تواند باعث بروز علائمی مشابه شوند. اگر تغییراتی در پستان‌ها مشاهده شود، پزشک باید آن را معاينه کند.
برای تشخیص آزمایش‌ها و روش‌های زیر ممکن است به‌کار رود:
نمونه‌برداری: برداشت سلول‌ها یا بافت‌ها به نحوی که توسط آسیب‌شناس برای بررسی علایم سرطان در زیر میکروسکوپ قابل دیدن باشند. انواع نمونه برداری عبارتند از:
نمونه‌برداری با سوزن نازک (FNA): برداشت بافت یا مایع با استفاده از یک سوزن نازک.
نمونه‌برداری با سوزن ضخیم: برداشت بافت با استفاده از یک سوزن پهن.
نمونه‌برداری با برش: برداشت کل توده بافت.
آزمایش گیرنده‌های استروژن و پروژسترون: آزمایشی است برای اندازه‌گیری میزان گیرنده‌های پروژسترون و استروژن (هورمون‌ها) در بافت سرطانی. اگر در پستان، سرطان تشخیص داده شود، بافت تومور، برای تشخیص اینکه آیا استروژن و پروژسترون می‌توانند بر روی رشد سرطان تأثیر بگذارند یا نه، در آزمایشگاه بررسی میشود. نتایج این آزمایش نشان می‌دهد که آیا هورمون‌درمانی مي‌تواند رشد سرطان را متوقف کند يا نه.
تست HER-2: تستی برای اندازه‌گیری میزان HER-2 در بافت پستان. HER-2 یک پروتئین فاکتور رشد است که سیگنالهای رشد را به سلول‌ها ارسال می‌کنند. وقتی سرطان تشکیل میشود، سلول‌ها ممکن است مقدار زیادی از این پروتئین بسازند که موجب رشد سلول‌های سرطانی بیش‌تر میشود.
اگر در پستان، سرطان تشخیص داده شود، بافت غده در آزمایشگاه بررسی میشود تا بفهمیم مقدار زیادی HER-2 در سلول‌ها وجود دارد یا نه. نتایج آزمایش نشان می‌دهد که آیا درمان آنتی‌بادی تک‌دودمانی می‌تواند رشد سرطان را متوقف کند يا نه.
درمان
گونه‌های متعددی از درمان برای مردان مبتلا به سرطان پستان وجود دارد. بعضی درمان‌ها استاندارد هستند (درمان‌های رایج) و بعضی از انواع درمان در حال آزمایش شدن در پژوهش‌های بالینی هستند. پژوهش‌های بالینی درمان مطالعه‌های تحقیقاتی هستند که به پیشرفت درمان‌های متداول کمک می‌کنند یا اطلاعاتی دربارة درمان‌های جدید بیماران مبتلا به سرطان به‌دست می‌آورند. وقتی پژوهش‌های بالینی نشان دهند که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، آن درمان جدید احتمالاً به درمان استاندارد تبدیل میشود.
برای بعضی از بیماران، شرکت در پژوهش‌های بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمان باشد. بسیاری از درمان‌های استاندارد امروزی بر پایة پژوهش‌های بالینی گذشته بنا شده‌اند. بیمارانی که در پژوهش‌های بالینی شرکت می‌کنند، يا درمان استاندارد دریافت می‌کنند یا جزء اولین کسانی هستند که درمان جدید را تجربه می‌کند.
بیمارانی که در پژوهش‌های بالینی شرکت می‌کنند به بهبود روش‌های درمان سرطان در آینده هم کمک می‌کنند. حتی زمانی‌که پژوهش‌های بالینی به درمان‌های جدید مؤثر نمی‌انجامند، اغلب به پرسشهای مهمی پاسخ می‌گویند و به حرکت رو به جلوی تحقیقات کمک می‌کنند.
بعضی پژوهش‌های بالینی فقط بیمارانی را در برمی‌گیرند که هنوز درمانی دریافت نکرده‌اند. سایر پژوهش‌ها درمان را برای بیمارانی آزمایش می‌کنند که سرطان آنها بهبود نیافته است. پژوهش‌های بالینی‌ای هم وجود دارند که راه‌های جدید جلوگيري از بازگشت (عود) سرطان یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان را ارزیابی می‌کنند.
چهار نوع درمان متعارف (استاندارد) برای درمان مردان مبتلا به سرطان پستان به‌کار می‌رود:
جراحی
جراحی برای مردان مبتلا به سرطان پستان معمولاً پستان‌برداری رادیکال اصلاح شده
Modified Radical Mastectomy است. (برداشت پستان، تعداد زیادی از غدد لنفاوی زیر بغل، حاشیه بالای ماهیچه‌های قفسة سینه و گاهی قسمتی از ماهیچه‌های دیواره قفسه سینه).
جراحی نگهدارنده پستان، جراحی ای برای برداشت سرطان است نه برداشت خود پستان که این جراحی نیز برای بعضی مردان مبتلا به سرطان پستان انجام میشود. توده برداری برای برداشت تومور و مقدار اندکی از بافت طبیعی اطراف آن استفاده میشود. بعد از جراحی، پرتودرمانی تجویز میشود تا هرگونه سلول‌های سرطانی باقی‌مانده از بین بروند.
شیمی‌درمانی
شیمی‌درمانی نوعی درمان سرطان با استفاده از داروها است که رشد سلول‌های سرطانی را با کشتن سلول‌ها یا توقف تقسیم آنها، متوقف می سازد. وقتی شیمی‌درمانی به‌صورت خوراکی دریافت میشود یا به داخل رگ یا ماهیچه تزریق میشود، داروها وارد جریان خون می‌شوند و می‌توانند بر سلول‌های سرطانی سراسر تأثير بگذارند (شیمی‌درمانی سیستمیک. وقتی شیمی‌درمانی به‌طور مستقیم در کانال نخاعی، یک اندام یا حفره بدن مثل شکم انجام میشود، داروها به‌طور عمده بر سلول‌های سرطانی همین نواحی اثر می‌گذارند (شیمی‌درمانی موضعی). روش تجویز شیمی‌درمانی به نوع و مرحلة سرطان در حال درمان بستگی دارد.
هورمون‌درمانی
هورمون‌درمانی نوعی درمان سرطان است که در آن هورمون‌ها از بین می‌روند یا عملکرد آنها مسدود و رشد سلول‌های سرطانی متوقف میشود. هورمون‌ها مواد ساخته شده توسط غدد هستند و یا گردش خون، در بدن جریان می‌یابند. بعضی هورمون‌ها می‌توانند موجب رشد سرطان‌های معینی شوند. اگر آزمایش‌ها نشان دهند که در سلول‌های سرطانی مناطقی وجود دارد که هورمون‌ها قادرند به آنها وصل شوند (گیرنده‌ها)، از داروها، جراحی با پرتودرمانی برای کاهش تولید هورمون‌ها یا توقف عملکرد آنها استفاده میشود.
پرتودرمانی
پرتودرمانی نوعی درمان است که در آن از پرتوهای ايكس (X) با انرژی بالا یا سایر انواع پرتو برای کشتن سلول‌های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده میشود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. پرتودرمانی خارجی که با استفاده از یک دستگاه خارج از بدن، پرتو به طرف تودة سرطانی فرستاده می‌شوند. پرتودرمانی داخلی که با استفاده از مواد رادیواکتیو موجود بر روی سوزن‌ها، لوله‌های نازک، دانه‌ها (Seeds)، سیم‌ها یا کاتترها مستقیماً داخل یا نزدیک سرطان قرار می‌گیرند. تجویز نوع پرتودرمانی به نوع و مرحله سرطان در حال درمان بستگی دارد.
